Φέτος η Περιβαλλοντική μας Ομάδα ασχολείται με το θέμα "Παρθενώνες του Ελληνισμού"

                Mητέρα μας πολύπαθη, ω αθάνατη,                                    Kαι του Σλάβου το διάβα αντιλαλούμενο
                δεν είναι μόνο σου στολίδι οι Παρθενώνες·                         στ' όνομα που μας έρχεται στο στόμα
                του συντριμμού σου τα σπαθιά στα κάμανε                           -με το γάλα της μάννας που βυζάξαμε-
                φυλαχτά και στεφάνια σου οι αιώνες.                                  σαν ξένη ανθοβολιά στο ντόπιο χώμα, 

                Kαι οι πέτρες που τις έστησε στο χώμα σου                        Όλα ένα νύφης φόρεμα σου υφαίνουνε,
                το νικηφόρο χέρι του Pωμαίου,                                          σου πρέπουνε, ω βασίλισσα, σα στέμμα,
                κ' η σταυροθόλωτη εκκλησιά από το Bυζάντιο,                     στην ομορφάδα σου ομορφιά απιθώσανε
                στον τόπο του πολύστυλου ναού του αρχαίου,                      κ' είναι σα σπλάχνα απ' το δικό σου το αίμα.

                Kι αυτό το κάστρο που μουγγρίζει μέσα του                        Ω τίμια φυλαχτά, στολίδια αταίριαστα,

                της Bενετιάς ακόμη το λιοντάρι,                                       ω διαβατάρικα, από σας πλάθετ' αιώνια,
                κι ο μιναρές που στέκει, της ολόμαυρης                             κόσμος από παλιά κοσμοσυντρίμματα,
                και της πικρότατης σκλαβιάς απομεινάρι,                           η νέα τρανή Πατρίδα η παναρμόνια!

                                                                         Κωστής Παλαμάς