Η ανθρώπινη παρουσία υφίσταται στην Ιταλία την εποχή του Λίθου (200.000 χρόνια πριν).
Τα πρώτα ίχνη ελληνικής παρουσίας χρονολογούνται από την εποχή του Χαλκού (3200-1100π.Χ.)
και είναι μινωικής και μυκηναϊκής προέλευσης.
και είναι μινωικής και μυκηναϊκής προέλευσης.
Η μινωική παρουσία περιορίζεται στην περιοχή του Ακράγαντα και στην απόληξη
της χερσονήσου του Σαλέντο στην Απουλία.
της χερσονήσου του Σαλέντο στην Απουλία.
Η μυκηναική, πολύ καλύτερα τεκμηριωμένη από ιστορική άποψη , διαρκεί από τον 10ο αιώνα π.Χ. Ως την καταστροφή των μυκηναϊκών κέντρων στην κυρίως Ελλάδα (11ος αιώνας π.Χ.) Η παρουσία τους ήταν ιδιαίτερα έντονη στην Απουλία, στους κόλπος της Νεάπολης και του Τάραντα, στις Ατολίδες Νήσους και στην περιοχή της νοτιοανατολικής Σικελίας, όπου αργότερα ιδρύθηκαν οι Συρακούσες, Οι τολμηροί Μυκηναίοι θαλασσοπόροι ταξίδευαν στην Ιταλία για εμπορικούς λόγους.
Καθοριστική σημασία την εξέλιξη του πολιτισμού στη νότια Ιταλία και στη Σικελία ήταν
η εγκατάσταση Φοινίκων (9ος αιώνας π.Χ) και Ελλήνων (8ος αιώνας π.Χ).
η εγκατάσταση Φοινίκων (9ος αιώνας π.Χ) και Ελλήνων (8ος αιώνας π.Χ).
Ο πολιτισμός με την μεγαλύτερη συνοχή και την ευρύτερη γεωγραφική εξάπλωση με την οποία
ήρθαν σε επαφή οι Έλληνες άποικοι ήταν αυτός των Ετρουσκών (αν και οι ρίζες τους
παραμένουν ανεξιχνίαστες, οι Έλληνες πίστευαν ότι ήρθαν στην Ιταλία από την δυτική Μ.Ασία).
Ο πολιτισμός τους αποτελεί την τελική εξέλιξη του ονομαζόμενου Βιλανόβων.
ήρθαν σε επαφή οι Έλληνες άποικοι ήταν αυτός των Ετρουσκών (αν και οι ρίζες τους
παραμένουν ανεξιχνίαστες, οι Έλληνες πίστευαν ότι ήρθαν στην Ιταλία από την δυτική Μ.Ασία).
Ο πολιτισμός τους αποτελεί την τελική εξέλιξη του ονομαζόμενου Βιλανόβων.
Στην Απουλία ζούσαν τα τρία φύλα ιλλυρικής καταγωγής που ήταν γνωστά στους Έλληνες ως Ιάπυγες.
Στο νοτιοδυτικό άκρο είχαν εδραιωθεί από τον 9ο αιώνα οι φοινικικής καταγωγής Καρχηδόνιοι,
οι οποίοι έως την οριστική ήττα τους από τη Ρώμη και την καταστροφή της Καρχηδόνας στη βόρεια
ακτή της Αφρικής το 149π.Χ. Έμελλε να παίξουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Μεγάλης Ελλάδας.
οι οποίοι έως την οριστική ήττα τους από τη Ρώμη και την καταστροφή της Καρχηδόνας στη βόρεια
ακτή της Αφρικής το 149π.Χ. Έμελλε να παίξουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Μεγάλης Ελλάδας.
Ο ελληνικός αποικισμός
Λόγοι της υπερπόντιας εξάπλωσης των Ελλήνων προς τη Δύση:
- Αξιοποίηση μεταλλοφόρων κοιτασμάτων.
- Εξεύρεση εκτεταμένης και έφορης γης .
- Εξασφάλιση του διάπλου στους κλασσικούς εμπορικούς
δρόμους (στενά της Μεσσήνης)
Διακυβέρνηση: τυραννίδες (υποστηρίζονταν από την
αριστοκρατία των γαιοκτημόνων και των εμπόρων) μικρά
διαλείμματα δημοκρατίας.
αριστοκρατία των γαιοκτημόνων και των εμπόρων) μικρά
διαλείμματα δημοκρατίας.
Παρακμή: 4ος αιώνας π.Χ (εξασθένηση από τους
μεταξύ τους πολέμους, αυξανόμενη πίεση των Ιταλικών
φύλων και η δύναμη των Καρχηδονίων.) Υπήρξαν
προσπάθειες αναλαμπής, ωστόσο η προέλαση των
Ρωμαίων δεν μπορούσε να αναχαιτιστεί.
Πολιτισμός: Η πολιτισμική υπεροχή των Ελλήνων αποίκων έναντι των γηγενών πληθυσμών
είναι εμφανής και αφομοιώθηκε με θαυμαστό τρόπο απ'τα άλλα φύλλα.
Υιοθέτησαν επίσης το χαλκδιδικό αλφάβητο που έφεραν οι Έλληνες άποικοι από τη Φοινίκη,
το οποίο μετεξελίχτηκε αργότερα από τους Λατίνους και έγινε παγκόσμιο κτήμα.
το οποίο μετεξελίχτηκε αργότερα από τους Λατίνους και έγινε παγκόσμιο κτήμα.
Επιμέλεια: Κατερίνα Καούστου, Όλγα Μαγγιώρου, Έλενα Κακούρη, Θεοδώρα Λυμπέρη,
Αλεξάνδρα Κουτσoθανάση, Κωνσταντίνα Ζερβάκη, Χριστίνα Κιτσίκου, Αίλντα Γιορντούμι
Αλεξάνδρα Κουτσoθανάση, Κωνσταντίνα Ζερβάκη, Χριστίνα Κιτσίκου, Αίλντα Γιορντούμι
